Falco met Welby light

Falco is 3.5 jaar oud. In zijn korte leven heeft hij een hoop ellende meegemaakt. Hij was een straathond in Kroatië. Daar is hij mishandeld door mensen en bang geworden voor andere honden. Hij is opgevangen in een asiel voor hij uiteindelijk bij ons is gekomen.

Ik wou het beste voor hem en na een onderzoek op Internet heb ik voor rauw vlees als voer gekozen. Dit beviel goed en ik was blij dat hij gezond voer kreeg. Het nadeel van het rauwe vlees was, dat het in de vriezer bewaard moest worden en op tijd ontdooid moest zijn. Ook moest ik zorgen dat ik altijd voldoende voer thuis had, omdat ik het van te voren moest bestellen. Maar die moeite had ik voor mijn hond over. Als het maar beter voor hem was.

Na 3 jaar kreeg hij last van huidirritatie. Op advies ben ik van voer veranderd om te checken of het daar aan lag.

Na veel testen heb ik een proefpakket Welby Eend en sinaasappel geprobeerd. Eerlijk gezegd twijfelde ik: kan een brok beter zijn dan rauw vlees? Nadat ik het proefpakket kreeg, en ik de zak opendeed, stond mijn hond meteen naast me om te schooien. Hij kreeg wat in zijn bakje en in een ogenblik was het bakje leeg. De smaak beviel hem enorm. Maar ja, als straathond eet je alles wat te eten is…

Op de eerste avond heb ik meteen een fout gemaakt. Falco heeft zijn bakje gekregen en na dertig seconden zat hij weer naast me. Ik dacht: misschien had hij niet genoeg en gaf hem nog een handje vol. Big mistake.

Sinds die dag speelt zich elke avond hetzelfde toneel. Na het eten zit hij weer naast mijn stoel en kijkt zielig naar mij. ‘Falco, wat wil je?’ Hij likt zijn neus, wat betekent ‘Eten!’. ‘Maar lieve jongen je hebt je eten net op’. Hij kijkt even achter zich alsof hij die geluksvogel van een hond die net gegeten heeft wil zien. Want dat is hij niet.

Hij laat zijn oren zakken en kijkt zo intens zielig dat ik het niet kan weerstaan. Wanneer hij ziet dat zijn poging is mislukt gaat hij op zijn kussen liggen en zucht diep en beschuldigend.

Na een week op de brok heb ik tot mijn verbazing gemerkt dat hij vitaal en speels is gewoorden. Hij probeerde bijna elke hond die we tegen kwamen tijdens wandeling tot het spelen uit te dagen. Zelfs de oude honden: ‘wil je met me spelen? niet? oke, geen probleem, sta maar lekker stil, ik ren gewoon rondjes om je heen’. Zijn energie overwint zijn angst voor onbekende honden en hij maakt steeds meer ‘vriendjes’ en hij daagt ook mij uit om steeds langere wandelingen te maken. ‘S avonds vallen we allebij als brok in slaap.

Wat me ook opvalt is dat zijn vacht veel zachter is gewoorden en hij eet niet zo veel gras meer als vroeger. Soms dacht ik dat ik geen hond maar een schaap uitlaat. Kennelijk had hij bepaalde stoffen tekort.

Door veel rennen en lopen krijgt mijn hond atletische, gespierde poten. Ik trouwens ook. Er is een nadeel van het voer: ik heb ook zoiets nodig om hem bij te kunnen houden.

Winkelwagen
Scroll naar boven